Mes snijdt aan twee kanten

Rick Struik (22), hulpconciërge Veurs Lyceum, Leidschendam: “Tot een paar jaar terug was ik net als iedere jongen vooral bezig met voetballen en mijn mbo-opleiding tot timmerman, toen ik een infectie aan mijn rug kreeg. Vier jaar heb ik met een bacterie in mijn lichaam rondgelopen. Voordat ik genezen was, heb ik vijf operaties aan mijn rug moeten ondergaan. Ik heb mijn timmermansopleiding niet af kunnen maken en kwam voor acht maanden thuis te zitten. Dat vond ik echt niet lekker. Ik heb veel liever iets te doen. Via het UWV kon ik hier op school werken als hulpconciërge. Zes jaar geleden zat ik zelf nog op de middelbare school en zei ik dat ik nooit meer terug naar school wilde, maar nu zit ik er toch, haha!

‘Ik kan nog steeds grapjes maken, maar de leerlingen luisteren ook naar me’

Ik ben heel blij met mijn baan. Na een proefperiode van twee maanden heb ik nu een halfjaarcontract en draai volledig mee op basis van 25 uur. In het begin moest ik wennen aan de drukte en wilden de kinderen me nog weleens uittesten tijdens het surveilleren in de pauzes. Het leeftijdsverschil met de leerlingen is klein en dat vond ik wel eens lastig. Om overwicht te hebben zodat ze naar me luisterden. Dat is nu over, ik kan nog steeds grapjes maken, maar ze luisteren ook naar me.

Voor alles kan ik terecht bij Raymond, de conciërge die mij begeleidt. Ik vraag het gewoon als ik iets niet weet. We zijn hier recht voor z’n raap en ik kan met iedereen even goed overweg. Het leukste van mijn werk vind ik de afwisseling. Lokalen opknappen, schilderen, stoelen en tafels repareren, surveilleren of de portier vervangen, ik doe het allemaal en geen dag is hetzelfde. Er wordt naar me geluisterd en ik voel me serieus genomen, dat is fijn. Het liefst zou ik op termijn 40 uur willen werken en als het even kan alsnog een diploma halen.”