Taakbeleid in het onderwijs moet zorgen voor een eerlijke verdeling van het werk. Maar het is vaak meer een administratief instrument dat de werkelijkheid geen recht doet. Docenten ervaren een enorme werkdruk. Daarom overweegt de Open Schoolgemeenschap Bijlmer in Amsterdam het taakbeleid op de schop te nemen.
Elke school is ieder jaar weer opnieuw druk bezig het taakbeleid in te vullen. Volgens Paul Baartman, adjunct-directeur op de Open Schoolgemeenschap Bijlmer, heeft het onderwijs dat taakbeleid vrij rigide ingericht: “We hebben een lijst waarop alles staat wat er moet gebeuren. Voor elke activiteit is omschreven hoeveel uur ervoor staat. En dan zorgen we dat iedereen op 1659 uur uitkomt. “Je creëert er een schijn van duidelijkheid en een schijn van eerlijkheid mee. Aan het eind van het schooljaar lijkt de schoolleiding haar administratie op orde te hebben, maar het personeel zegt: wij werken veel te hard. Dat zou niet zo moeten zijn. Het taakbeleid zoals we dat in het onderwijs uitvoeren, daar hebben we meer last dan plezier van.”
Inspiratie
Tijd om het eens anders te doen, dacht Baartman. Hij ging op zoek naar inspiratie en kwam bij toeval het debat Een ander perspectief op taakbeleid en werkdruk tegen, dat op 3 februari 2016 in De Balie werd georganiseerd door VOION samen met het Arbeidsmarktplatform PO. “Eens in de twee weken organiseren we een onderwijscafé en dat viel samen met het debat. We hebben met dertig man naar de livestream gekeken, onder het genot van een maaltijd, en heel open gepraat over hoe ons taakbeleid anders kan. Dat het thema leeft was duidelijk, het café is nog nooit zo druk bezocht.”
Bezuinigingen
Behalve dat het taakbeleid vooral een administratief instrument is dat de werkelijkheid geen recht doet, zijn ook de komende bezuinigingen een reden om ernaar te kijken. Baartman: “We moeten met minder fte’s toe, dat betekent automatisch minder werk. De werkdruk is hoog in het onderwijs, dus je kunt niet zeggen: we gaan allemaal wat harder werken. “Toen dachten we: als we nu eens helemaal terug gaan naar de basis. Dat is lesgeven en het begeleiden van leerlingen. Dat is de kern. Laten we ruimte creëren voor docenten. Misschien door het aantal lesuren dat zij per week geven omlaag te brengen. Dat kan gezien het aantal lessen dat we moeten geven en het aantal docenten dat we hebben. Dan blijven er meer uren daarbuiten over. Vervolgens bepalen we wat leerlingen nog meer nodig hebben. Zoals een goede mentor, minstens twee activiteiten, een keer op werkweek et cetera. En dan laten we docenten zelf het werk verdelen. “Ik moet het nog zien, maar ik vind het een leuk gedachtenexperiment. De seinen staan op groen om hierover verder te praten. We zijn serieus aan het bedenken hoe we dit vorm kunnen geven.”
Het gaat om openheid en vertrouwen
Dat het taakbeleid geen prettige manier is om te werken, daarover zijn de meesten het op de Open Schoolgemeenschap Bijlmer eens. Maar het taakbeleid opzij zetten, roept ook onrust op: “dan weten we niet meer wat iedereen doet.”
Lees verder >>
“Neem de tijd en doe niets overhaast”
Tijdens het debat in De Balie vertelde directeur Wilfred Vlakveld over de rigoureuze structuurwijziging die het Calandlyceum en Caland2 hebben doorgevoerd. Op deze scholen is de inhoud van het docentschap uitgangspunt, niet de taakomvang.
Lees verder >>
